dinsdag 16 december 2014

Pepermunterige zuurstokken chocolade!

Soms zijn er van die hele simpele recepten die enorm lekker zijn. En man o man, ik vond er weer 1.
Ik deed weer mee aan een foodswap. 1 van de opdrachten was een chocolade opdracht.
Ik vond een recept voor pepermunt chocolade en moest meteen denken aan de After Eight die we alleen in huis hadden met Kerstmis.


After Eight vond ik eigenlijk helemaal niet zo lekker, maar het hoorde bij kerst voor mijn gevoel.
Ook het feit dat ieder chocolaatje in een 'mooi' papiertje zorgde ervoor dat de chocolaatjes halverwege 1e kerstdag helemaal op waren. Je had er daarna ook wel weer voor een jaar genoeg gehad.

Terug naar het oersimpele recept voor je eigen en nog veel lekkerdere After Eight versie.

Men neme:
- 300 gram melk smeltchocolade
- 300 gram witte smeltchocolade
- halve theelepel pepermunt olie
- 12 zuurstokjes
(de hoeveelheden kun je naar wens aanpassen. Van bovenstaande hoeveelheden kreeg ik een plak van 30x25cm. Let wel op met de pepermuntolie!! hij is heel sterk, dus doe er niet teveel in. Of juist wel voor het "sterk spul hé" effect met bijbehorende tranen)


* Leg op een bakplaat een stuk bakpapier. Zorg dat de bakplaat groot genoeg is voor de hoeveelheid chocolade. Is hij te klein, dan wordt de chocolade te dik. 

* doe de zuurstokjes in een keukenmachine en verkruimel ze. Het is een hels lawaai, dus kondig het aan aan je medebewoners als je hem aan gaat zetten.

* Smelt de melk chocolade au bain marie. Als de chocolade gesmolten is, doe je hem op de bakplaat en je smeert hem uit. Zet hem minimaal 20 min. in de koelkast om weer hard te laten worden.

* Smelt de witte chocolade au bain marie. Als de chocolade gesmolten is, roer je er de pepermunt olie doorheen. Daarna smeer je hem uit over de hard geworden melk chocolade.
Strooi dan de stukjes zuurstok eroverheen en zet weer minimaal 20 min. in de koelkast.

* zet ondertussen een kop thee of kop koffie en pak een lekker stukje. Smakelijk!





zondag 14 december 2014

(Niet) Te Koop!

Met 3 kinderen en 3 slaapkamers leek het ons 2,5 jaar geleden een goed plan om ons huis te koop te zetten.
We schilderden het eerst wit, alle foto's verdwenen van de muur en alles werd opgeruimd. 
De makelaar werd erbij geroepen. Hij maakt foto's, zette het huis op de welbekende huizenwebsite en een groot 'Te Koop' bord werd in onze tuin geplant. 
De eerste kijkers kwamen en ons huis werd in ieder hoekje schoongemaakt. 
Ik zette koffie, kocht een appeltaart geurkaasje (want een appeltaart bakken vlak voor een bezichtiging is echt niet te doen), zetteverse bloemen op tafel en deed wat koekjes op een schaaltje. 
We waren ontzettend zenuwachtig, want stel je voor! 



De ene na de andere potentiële koper stond op de stoep. Hartstikke fijn natuurlijk, maar op een gegeven moment ebte het zenuwachtige gevoel weg. Want: „het wordt toch niks." 

Rondom bezichtiging nr 30 (rond de zomervakantie van dit jaar) begonnen de twijfels toe te slaan bij ons.
(Ja, u leest het goed. Bezichtiging nr 30, maar hé, ik ben nog niet klaar met mijn verhaal. Dus schrik vooral nog even niet.)
De ontbrekende slaapkamer boven gaf de doorslag om toch nog even door te gaan. We gaven het nog tot deze maand. 



Plotseling is het dan december en belt de makelaar begin deze maand. Weer een bezichtiging.
We zuchtten, piepen en steunen, aangezien dit nr 41(!!) wordt. 
Tegelijkertijd is dit ook onze laatste kans, want het zijn mensen die voor de 2de keer komen.
Gaandeweg krijgen we buikpijn. 
Óns huisje verkopen.
Alles in ons roept nee.
Als de geïnteresseerden vervolgens met een heel laag eenmalig bod komen, is onze buikpijn weg.
Trek het bord maar van de gevel (het bord uit de tuin werd nl al 2 keer meegenomen en 2 straten verder weer teruggevonden), haal het huis van de bekende huizenwebsite af en o ja, zeg tegen de geïnteresseerden dat we niet ingaan op hun bod.



De mooie print van Zilverblauw hangt hier al een hele tijd op in huis en wat is hij nu ineens zo treffend.
De wind nam ons 2,5 jaar mee om vervolgens bij het beginpunt weer te gaan liggen.
Na 2,5 jaar staat ons huis dus niet meer te koop! 
Wat een heerlijkheid, wat een rust.